เครื่องบินพาณิชย์ลำหนึ่งออกเดินทางไปยังโฮโนลูลู รัฐฮาวาย จากเมืองอินชอน ประเทศเกาหลีใต้ ผู้โดยสารของเที่ยวบินถูกจับเป็นตัวประกันโดย Jin-seok (Yim Si-wan) นักชีววิทยาที่ไม่พอใจที่ปล่อยไวรัสร้ายแรงที่ทำเองเพียงเพราะ "มันน่าสนุก!" นั่นคือการจัดฉากภาพภัยพิบัติของเกาหลีในห้องอาบน้ำเรื่อง “การประกาศภาวะฉุกเฉิน” ซึ่งเป็นบทกลอนที่อุ้ยอ้ายและสิ้นหวังต่อมนุษยชาติทั่วไปของเราที่พยายามทำให้ผู้ชมตกใจและตื่นเต้น
หนังระทึกขวัญเรื่องจับตัวประกันของนักเขียน/ผู้กำกับ Han Jae-Rim ไม่ได้อิงจากเหตุการณ์จริง แต่ยังคงนำเสนอด้วยความเป็นธรรมชาติที่ไม่น่าเบื่อซึ่งทำให้นึกถึง “United 93” ของ Paul Greengrass: การถ่ายภาพโดยใช้มือถือจำนวนมาก กึ่งมืดมน จานสีครึ่งๆ มัวๆ และอากาศที่ตายแล้วมากเกินไป การคัดเลือกดาราเกาหลีระดับแนวหน้าสามคน ได้แก่ จอนโดยอน, อีบยองฮุน และซงคังโฮ ยังบอกใบ้ถึงธรรมชาติของภาพยนตร์ว่าเป็นโศกนาฏกรรมที่ให้ความรู้สึกดีเกี่ยวกับวิกฤตที่เกิดขึ้นจริง
สิ่งเดียวที่สอดคล้องกันเกี่ยวกับ “การประกาศภาวะฉุกเฉิน” คือความยากของ Han (“Rules of Dating”) และผู้ร่วมงานของเขาพยายามควบคุมผู้ชม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านบทภาพยนตร์ที่หนักอึ้ง สไตล์ Hans Zimmer และหัวใจที่เต้นแรง ดึงแผนอุบาย การพัฒนาของภาพยนตร์อาจเริ่มขึ้นในปี 2019 แต่การผลิตและการเปิดตัวในช่วงกลางของการระบาดใหญ่ยังคงทำให้การเล่าเรื่องเฉลิมฉลองแบบโฮกี้ดูก่อนวัยอันควรและบางครั้งก็น่ารังเกียจ
เกือบทุกอย่างใน “การประกาศภาวะฉุกเฉิน” ดูเหมือนจะถูกคำนวณเพื่อให้ได้ผลกระทบสูงสุด ตั้งแต่กลยุทธ์การทำให้ตกใจที่อ่อนแอไปจนถึงความสวยงามที่ไม่น่าเชื่อว่าคุณอยู่ที่นั่น ภาพยนตร์เรื่องแรกดำเนินรอยตามอินโฮ (ซง) นักสืบผู้ขับเหงื่อในขณะที่เขาไล่ตามจินซอกและพยายามหยุดแผนการฆาตกรรมของเขา การเดิมพันทางอารมณ์นั้นชัดเจน แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีสาระสำคัญ: ภรรยาของ In-ho (Woo Mi-hwa) อยู่บน Sky Korea เที่ยวบิน K1501 และตัวละครเหล่านี้มีความสำคัญในการเล่าเรื่อง แต่ตัวละครสนับสนุนที่ยังไม่ได้รับการพัฒนารวมถึงนักบินร่วม Hyun-soo ( Kim Nam-gil) และพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน Hee-jin (Kim So-jin)รีวิวหนังผี หนังสยองขวัญ
Comments
Post a Comment